رئیس جامعةالمصطفی العالمیه گفت: امام زین‌العابدین(ع) در صحیفه به ما می‌آموزد دنیا را چگونه ببینیم و چه تفسیری از آن داشته باشیم.

به گزارش خبرنگار ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین علی عباسی، رئیس جامعةالمصطفی العالمیه، عصر امروز، 28 فروردین در جلسه شرح ادعیه صحیفه سجادیه که در ستاد مرکزی المصطفی برگزار شد، با اشاره به معارف بالایی که نسبت به عالم هستی، مبدأ عالم و ویژگی‌های این جهان و سیر انسان در آن در فراز‌های دعا‌های صحیفه سجادیه بیان شده است، اظهارکرد: یکی از ویژگی‌های دعا که کمک می‌کند به اجابت نزدیک‌تر باشد و اثر دعا بر دل و جان انسان بیشتر باشد، اقرار به تقصیر خود و عظمت پروردگار و حمد و ثنای خدای تعالی در دعا و مناجات است.

وی ادامه داد: امام سجاد(ع) در این دعا پس از حمد و ثنای الهی بیان نمود، خداوند این عالم را به تجلی قدرت و مشیت خود خلق کرد. این عالَم محصول تجلی اسم قادر خداوند و تجلی مشیت و اراده خداست. بدون اراده و از سرناچاری این عالم پدید نیامده است.

حجت‌الاسلام والمسلمین عباسی افزود: پس از خلق عالم خداوند جهان هستی و ما را به راهی هدایت کرد که به خودش ختم می‌شود (انا لله و انا الیه راجعون). در آیات مختلف قرآن مکرراً خداوند تأکید می‌کند رجوع و صیرورت ما به سمت حقیقت الهی است. امام(ع) نیز در ادامه دعا می‌فرماید: «ثُمَّ سَلَکَ بِهِمْ طَرِیقَ إِرَادَتِهِ». یعنی موجودات عالم را به راهی هدایت کرد تا او را طلب نمایند و تمام عالم در حرکتی از سر شوق به سوی او در حال حرکت است(وَ بَعَثَهُمْ فِی سَبِیلِ مَحَبَّتِهِ).

وی با اشاره به اینکه گاهی انسان در تشخیص معشوق و مطلوب خود دچار اشتباه می‌شود، اظهار کرد: امام خمینی(ره) می‌فرماید: افرادی که به دنبال مال و جاه حرکت می‌کنند نیز دچار اشتباه در مصداق شده‌اند، و اِلا آنان نیز مانند همه انسان‌ها مطلوب را همان کمال مطلق می‌دانند.

رئیس جامعةالمصطفی بیان کرد:امام(ع) در ادامه به نظم و چینشی در عالم اشاره می‌کند که موجودات تنها می‌توانند در همان چهارچوب حرکت کنند(لَا یَمْلِکُونَ تَأْخِیراً عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَیْهِ، وَ لَا یَسْتَطِیعُونَ تَقَدُّماً إِلَى مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ). همه موجودات در این نظام منظم و عالمانه قرار دارند و هیچ کدام از ما نمی‌توانیم در چینش نظامات عالم تصرفی نماییم. در عالم هستی چیزی به نام اتفاق و تصادف وجود ندارد و همه چیز بر اساس یک معیار عالمانه از سوی خدا مقدر شده است.

وی در تشریح فراز «وَ جَعَلَ لِکُلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ، لَا یَنْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ، وَ لَا یَزِیدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ» تصریح کرد: خداوند در این عالم روزی و بهره‌مندی‌هایی را برای همه موجودات در نظر گرفته است، اما گاهی ما برای دست یافتن به بیشتر از آن، تلاش بیش از حد می‌نماییم و گاهی نیز دچار تفریط می‌گردیم. خدای عالم یک روزی مشخص برای موجودات قرار داده است که نه کسی می‌تواند مانع آن شود و نه می‌توان به بیشتر از آن رسید. معنی این سخن جواز بیکاری و بی‌عملی ما نیست بلکه انسان باید توجه داشته باشد همه برخورداری‌های انسان در این دنیا محاسبه شده است و انسان نباید برای رسیدن به بیش از آن خود را به آب و آتش بزند.

حجت‌الاسلام والمسلمین عباسی ادامه داد: همانگونه که خداوند مقدار بهره‌مندی ما در این عالم را تعیین کرده است، فرصت و اجل ما نیز در اختیار او قرار دارد(ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِی الْحَیَاةِ أَجَلًا مَوْقُوتاً). باید توجه داشت این نگاه توحیدی منافاتی بر اختیار انسان و تلاش او در این عالم ندارد. ما به تلاش برای کسب روزی حلال امر شده‌ایم، اما اگر توفیقی به دست آوردیم، باید بدانیم همه چیز از سوی خدا بوده است و برای هیچ موجودی غیر از خدا در عالم اصالت قائل نشویم.

وی با اشاره به تعیین‌کننده بودن عمل ما در فرصت زندگی، ابراز کرد: هر انسانی فرصت محدودی در اختیار دارد که با گذشت سالیان زندگی قدم به قدم به نتیجه و سرانجام راه نزدیک‌تر می‌شود تا اینکه این فرصت به پایان برسد و یا به پاداش فراوان دست یابیم و یا به عذابی که وعده داده شده، دچار شویم(وَ نَصَبَ لَهُ أَمَداً مَحْدُوداً، یَتَخَطَّأُ إِلَیْهِ بِأَیَّامِ عُمُرِهِ، وَ یَرْهَقُهُ بِأَعْوَامِ دَهْرِهِ، حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَقْصَى أَثَرِهِ، وَ اسْتَوْعَبَ حِسَابَ عُمُرِهِ، قَبَضَهُ إِلَى مَا نَدَبَهُ إِلَیْهِ مِنْ مَوْفُورِ ثَوَابِهِ، أَوْ مَحْذُورِ عِقَابِهِ).

رئیس جامعه المصطفی، رشد خوبی‌ها را سنت و قانون حاکم بر نظام هستی خواند و اذعان کرد: انسان به مقدار عمل بدی که انجام می‌دهد عقاب می‌گردد، اما اگر خوبی صورت گرفت، خداوند آن را چند برابر پاداش می‌دهد(لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاوا بِمَا عَمِلوا وَ یَجْزِیَ الَّذِین أَحسَنُوا بِالْحُسْنَی). این نشانه عدالت خداست(عَدْلًا مِنْهُ). خدای تعالی هیچ صفت معیوبی ندارد و رحمت محض است و غضب او نیز از سر رحمت (تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ) و نعمت‌هایش پی‌در‌پی است(وَ تَظاَهَرَتْ آلَاؤُهُ).